eski güneşime

severken ben

kendimi değiştirdim

saklandım

onunla hem

güldüm

hem de

çok zehirlendim

mutsuzluktan gitmeye

üç kez karar verdim

bırakmadı

hep giderken

takip etti beni

sevdiğini, özlediğini sürekli söyledi

hep farklı olacak dedi

inandım

ve hiç olmadı

aksine, yanındayken

hep aynı, bitkin bok

nasıl bir insan oldum ben

nasıl zehirlendim

topraktan yıldıza kadar

hep seveceğim sandım de -

iyi ki olmadi

kalbi o kadar bozuk

yalnız, ve allahsız

ruhu o kadar kayıp

zayıf, eğitimsiz

dördüncü kez

bırakırken

günah işledim ben

çok kötü acıttım onu

tüm gücümle vurdum
dümdüz, kalbine

ikimiz kırsın diye

bozulduk, ikimiz. 
başarı.
ve başağrıymış.

üç gündür kendimden
çok nefret ettim ve

sonunda af. affettim.

şu an işte hayatımda

ne bok

ne de güneş

nihayet ki

huzur

fakat bugünler o yılan

yalnız, mutsuz

korkunç insan

yine arıyor beni

yine özlüyor

beni düşünür, diyor

salaklaşmış

belli

yasamayı gerçekten hiç

bile bilmiyor

benle mutlu olamadı

bensiz de üzüyor

nasıl bir insan

ne yazık

iyi ki benden

çok uzak